کد مطلب:29767 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:85
آن گاه دستش را به سوی آسمانْ بلند كرد و گفت:«خداوندا! طلحة بن عبید اللَّه، از روی اختیار به من دست بیعت داد و آن گاه، پیمانش را شكست. پروردگارا! او را زودتر بمیران و به او مهلت مده! خداوندا! زبیر بن عوّام، خویشاوندی اش را از من گسست و بیعتم را شكست و به یاری دشمنم شتافت و با آن كه می دانست ستمكار است، علیه من جنگ به راه انداخت. خدایا! تو مرا از او كفایت كن، هر گونه و هر جا كه می خواهی!».[1].
5788. الفتوح - در یادكرد علی علیه السلام، پس از آن كه چند بار پیك فرستاد تا از جنگ، دست بردارند و آنان پاسخ مثبت ندادند -:آن گاه علی علیه السلام مردم را گرد آورد و خطبه رسایی خواند و گفت:«ای مردم! من اینان را نصیحت كردم تا شاید برگردند و دست از جنگ بكشند؛ ولی انجام ندادند و قبول نكردند... ».